Język polski (wrzesień 2020 r.) Temat 1. Przesiać wiadomość przez trzy sita, czyli o filozofii Sokratesa. Temat 2. O sztuce argumentowania w wypowiedziach ustnych. Temat 3. Powtórzenie wiadomości ze składni. Temat 4. O poszukiwaniu siebie, czyli co na temat szczęścia myślą bohaterki powieści Barbary Kosmowskiej. Najobszerniejszy przekaz o chrzcie Mieszka (umieszczonym w roku 965) znajdujemy w Rocznikach Królestwa Polskiego autorstwa Jana Długosza, których ciekawy opis znajdziemy chociażby w jednym z rozdziałów książki prof. Krzysztofa Ożoga 966. Chrzest Polski. Jan Długosz chrzest Mieszka I lokalizował w Gnieźnie. Książka Józef słuchający jest próbą prostego przedstawienia tego, co Duch Święty powiedział w Ewangelii o św. Józefie. Wprawdzie materiału jest niewiele, jednak w tych kilku rzeczach i krótkich stwierdzeniach zawarte zostało ogromne bogactwo. Ukryte są w nich niezliczone Józefowe ślady i zapowiedzi. O św. Strona główna Święto Niepodległości Polski - scenariusz Powrót Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby Jestem z Polski z Francji On. Dzieci tańczą taniec francuski La Beaestringlo FRANCUZ: Nad moim krajem wieża Eiffla pnie się do góry Tak jakby chciała dotknąć ogromnej chmury. Tu rządzi moda i elegancja. Jestem z Paryża a zatem Francja! Sirli pą DAwinią Oni dąse Oni dąse Sirli pą DAwinią Oni dąse tus oą rą. Słowem: w 966 roku nie doszło do chrztu Polski, ale tylko chrztu Mieszka i jego dworu. Badania archeologiczne z ostatnich lat potwierdzają, że na tym rzecz się skończyła. Mieszko ewidentnie Założenia przedstawienia: – Przystępność i zrozumiałość treści dla dzieci przedszkolnych. – Angażowanie wszystkich dzieci w przedstawienie. – Użycie prostych rekwizytów i kostiumów, które można łatwo przygotować. – Włączenie elementów interaktywnych, takich jak śpiew i taniec. Y7s5K. Scenariusz Uroczystości Pierwszej Komunii Świętej w parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Starym Dzierzgoniu dnia katechetka Aneta Błaszczyk z Publicznej Szkoły Podstawowej w Starym scenariusza uroczystości:Aneta Błaszczyk – katechetka z Publicznej Szkoły Podstawowej w Starym DzierzgoniuScenariusz wykorzystany praktycznie w PARAFII WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO w Starym Dzierzgoniu 28 maja 2006r. o godz. PROJEKT PROGRAMU OGÓLNEGO UROCZYSTOŚCI I KOMUNII ŚWIETEJ 1. Obrzędy wstępnea) na placu kościelnym:• powitanie rodziców i dzieci• prośba dzieci o błogosławieństwo rodziców• pokropienie wodą święconą• procesjonalne wejście do Kościoła b) po wejściu do Kościoła• pieśń na wejście: ,,Pod Twą obronꔕ obrzędy wstępne – pozdrowienie kapłana• prośba rodziców o udzielenie dzieciom Sakramentu Eucharystii• śpiew - ,,Chwała na wysokości Bogu” a) czytanie I – rodzice, czytanie II – dzieci, psalm responsoryjny – dziecib) Ewangelia i homiliac) odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych• uroczyste odpalenie świec od paschału• dialog księdza z dziećmi d) modlitwa wiernych• rozpoczęcie i zakończenie modlitwy przez celebransa• wezwania w wykonaniu dzieci 3. Liturgia Eucharystyczna a) przygotowanie darów:• komentarz do każdego daru – dzieci• procesja z darami – dzieci• pieśń: ,,Wszystko Tobie oddać pragnę” b) modlitwa eucharystyczna c) obrzędy Komunii Świętej:• dzieci podchodzą parami• pieśń: ,,Panie dobry jak chleb”, • dziękczynienie po Komunii Świętej –dzieci• pieśń na uwielbienie: ,,Uwielbiajmy Chrystusa”• modlitwa celebransa po Komunii Świętej• błogosławieństwo chleba a) podziękowanie i wręczenie kwiatów – dzieci i rodziceb) błogosławieństwo na rozesłaniec) pieśń: ,,Panie Jezu zabierzemy Cię do domu”d) ksiądz wręcza dzieciom chleb i obrazkie) pieśń: ,,Była cicha i piękna jak wiosna” Prośba dzieci o błogosławieństwo rodziców Najdrożsi Rodzice! Mamusiu! Tatusiu! W tej uroczystej chwili, wobec Jezusa i Maryi, wobec całej tu wspólnoty zebranej chcę Wam serdecznie podziękować:- za wszelkie dobro z Waszej ręki wzięte,- za bezmiar miłości , dobroci i poświęcenia,- za to, że potrafię kochać,- za to, że jestem dziś radosna i chwile niewdzięczności ze skruchą pochylam przed Wami swoje czoło i serdecznie przepraszam. Daję obietnicę poprawy i bardzo proszę o błogosławieństwo Wasze, o znak krzyża nade rodziców o udzielenie dzieciom Sakramentu EucharystiiMatka: Przed laty jak przystało na chrześcijańskich rodziców, przynieśliśmy nasze dzieci do Kościoła, prosząc dla nich o Chrzest i łaskę wiary. Zobowiązaliśmy się wtedy chronić ten dar, dlatego uczyliśmy nasze dzieci znaku krzyża, jak potrafiliśmy, mówiliśmy im o Bogu. Potem posłaliśmy je na katechezę, aby lepiej poznały Chrystusa, żyły Jego prawdą, uczyły się służyć Bogu. Ty, drogi Księże, dobrze rozumiejąc naszą troskę zawsze nas wspierasz. Dlatego dzisiaj stojąc wraz z dziećmi wokół ołtarza, wobec zgromadzonej tu wspólnoty, prosimy o udzielenie naszym dzieciom Pierwszej Komunii Świętej. Prosimy również o modlitwę w czasie tej Najświętszej Ofiary, aby nasze dzieci wytrwały w wierze i miłości do Boga i Rodzice. Moim szczęściem jest dzielić się Bogiem z innymi. Uczynię to więc z wielką radością. Czy możecie mnie zapewnić, że wasze dzieci znają Chrystusa, wierzą Mui kochają Go? Ojciec:Tak, nasze dzieci modlą się z nami i uczęszczają na Mszę Świętą, biorą również udział w katechizacji, są po spowiedzi świętej. W ten sposób przygotowały się do pełnego uczestnictwa w najświętszej Ofierze. My przykładem swojego życia chcemy pomóc im wytrwać w Prośmy Ojca Niebieskiego, aby uświęcał Papieża Benedykta XVI w Jego pasterzowaniu i dodawał sił do dalszej służby Ciebie prosimy 2. Módlmy się za Księdza proboszcza, aby nie ustawał w swojej drodze do świętości i umacniany przez Ducha Świętego służył nam w duchu miłości i pokojuCiebie prosimy 3. Módlmy się za naszych rodziców i chrzestnych, aby stawali się z dnia na dzień coraz lepszymi chrześcijanami, od których czerpać będziemy przykład do dalszego życiaCiebie prosimy 4. Módlmy się za naszych nauczycieli, aby ich troskę o naszą mądrość Bóg nagrodził zdrowiem, radością i szczęściem ich rodzinyCiebie prosimy 5. Módlmy się za nas tu zebranych, abyśmy modlitwą i dobrym życiem umieli wynagrodzić wszystkie trudy tym, którzy nas kochają i troszczą się o nasCiebie prosimy 6. Módlmy się za chorych i cierpiących, aby Jezus eucharystyczny był dla nichlekarstwem dla duszy i ciałaCiebie prosimy Oto Chleb – codzienny pokarm każdego z nas. Dopomóż Panie, aby nikt na świecie nie cierpiał głodu. Oto Wino – owoc pracy rąk ludzkich, znak przyjaźni i radości. Przyjmij Panie naszą pracę i nasze wysiłki podejmowane w Twoim imieniu. Oto Woda – napój dający Zycie każdemu z nas, symbol życia Bożego otrzymanego na Chrzcie świętym. Panie spraw, by to życie wzrastało w nas i wydało owoc dobrych uczynków. Oto Kwiaty – symbol miłości i czystości. Boże przyjmij te kwiaty dla ozdoby ołtarza. Pomóż nam zachować serca piękne i po Komunii Świętej Jezusowi: Maleńki Gościu mój biały,Przyszedłeś do serca megoBy mi się oddać dziś cały,Tulę Cię mocno do niego. O Gościu tak ukochany,I co dzień bardzo czekany,Świat Cię ogarnąć nie może,Ty do mnie przychodzisz Boże. Stajesz się Jezu tak mały,Maleńki Gościu mój biały. I wciąż chcę mówić na nowoTo serca mego wyznanie,To jedno płomienne słowo:Kocham Cię, Jezu, mój Panie. By usta moje szeptały,Maleńki Gościu mój biały. Otwieram Ci całą duszęI ufam, żem nie zuchwały,Gdy wciąż powtarzać Ci muszęMaleńki Gościu mój niż wszystko inne jest dzień dzisiejszy,Promienna radość w sercach nam nasze święto – Komunia Pierwsza,Pan Jezus w sercach zamieszkał Cię Jezu – najdroższy nam Gościu,Serduszkiem choć małym, lecz pełnym któreś wybrał na swoje mieszkanie,Które jest pełne dla Ciebie już z nami na wszystkie chwile,Byśmy w miłości wciąż domu, w szkole i przy zabawieJasno jak gwiazda przykładem i wręczenie kwiatów W jasnych jak słonko, serdecznych słowachWyrywa się okrzyk radosny:Mamo! Tatusiu! Jam Chrystusowa,Jak żywy promyczek wiosny. W jasnych jak słonko, dziecięcych duszachMiłość płomieniem się paliBo z rąk kapłańskich Pana Jezusa Wszyscyśmy dzisiaj dostali. Mamo, Tatusiu! Czy słyszycie?Najmilsze głosy swych dzieci?Boże jesteśmy, bo łaski życieJak złote słonko w nas świeci Nie dajcie nigdy z tych serc niewinnychZabrać nam Boga – JezusaI nie pozwólcie, aby ktoś innyZamieszkał prócz Niego w duszach. Kochany Księże Proboszczu!Tak troskliwie o nas myślisz,Po ojcowsku w sercu swoim, Bo Ci zlecił Dobry Pasterz,,Paś mój sługo, owce swoje”Z Bożych pastwisk owce małeDobrą rękę Twoją czująOto masz je dziś przy sobieChcą powiedzieć Ci DZIĘKUJĘ! W imieniu szczęśliwych rodziców pragnę podziękować Księdzu kanonikowi za dzisiejszą posługę. Za pierwsze dzieci rozgrzeszone, za dzisiejszą modlitwę, za Słowo Boże, za Boga w Komunii Świętej – Bóg zapłać. Z nami jest Chrystus- zapraszamy Go do naszego stołu, niech się dobrze czuje pośród naszego domu i naszej rodziny. Na dzień dzisiejszy i na całe życie naszych dzieci niech nam Bóg błogosławi przez ręce kapłana. Aneta Błaszczyk, nauczyciel religii i historii w Publicznej Szkole Podstawowej w Starym DzierzgoniuUmieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Historia Polski -na podst. Hymnów Narodowych. Autor: Violetta Marchante, dn. 2012 r. *w scenariuszu wykorzystana jest piosenka 'Żeby Polska była Polską’, jako czwarty Hymn, jako, że był dla nas hymnem konspiracyjnego podziemia. (scenariusz opracowany jest dla grupy uczniów szkoły podstawowej, z klas 1-6, Polskiej Sobotniej Szkoły im. Marii Skłodowskiej-Curie w Tarpon Springs, na Florydzie; Scenariusz ten służyć też może dla uczniów w Polsce -również z gimnazjum i szkoły średniej) (nagranie: 'Bogurodzica, Dziewica, Bogiem sławiena, Maryja…… ’ (po tych słowach muzyka jest z lekka przyciszona – recytacje na jej tle) 1. Biały Orzeł na niebie czerwonym I biało-czerwona flaga… Wpatrzeni są w nie Polacy, Od Lecha, z dziada pradziada… 2. Rycerze w lśniacych zbrojach Na Polski granicach stali, A kiedy wróg nam zagrażał, Dla nas walczyli i umierali. 3. Silna i mocna Polska wzrastała, Od Króla Piasta, przez Jagiellonów. Potem wybrano królów nowych, By strzegli dostatku i pokoju. 4. Aż nastał XVI -’Złoty wiek’, Wiek tolerancji i nauki, Gdy każdy w Polsce -nie tylko Polak, … (dochodzą do grupy inni uczniowie) Schronienia i rozwoju szukał…. …………………………………………………….. ……. (niepokojąca, sroga muzyka) 1. Niepkój! … Groźba! …. Tragedia! … (3 wysokie osoby wchodzą z 3 stron na scene i dzielą miedzy sobą dzieci 3 razy (Austriak tylko 2 razy))……….. Oto dzielą nasz kraj !!! Rosja, Prusy i Austria Zabierają nam ziemie i wolności dar. 2. I nie ma już Polski na mapie, Ale nie wszystko stracone, Dopóki kochamy naszą Ojczyznę, Dopóki mamy polską mowę! 3. Chcą nam odebrać i to, Lecz nikt nam duszy nie odbierze. Wraz z konstytucją 3 maja, Wytrwamy w walce i wierze! ………………………….. (nagranie: 'Nie rzucim ziemi skąd nasz ród, nie damy pogrześć mowy…’) 1. Nie było łatwo, ginęło wielu, Wielu wyjechać z Polski musiało, … (część uczniów odchodzi na bok -odprowadza je nauczyciel) Aby w tęsknocie, nawet z daleka, Ojczyźnie służyć i walczyć dalej… 2. Walczyli pisząc piękne wiersze, Walczyli ucząc do Polski miłości, Walczyli sercem, walczyli też bronią, I z szablą w ręku szli przeciw zaborcom… …………………………………….. (nagranie : 'Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy…’) 1. 100 lat minęło. – Polak potrafi wytrwać w nadziei, nie stracić wiary! Rok tysiąc dziewięstet osiemnasty (1918) Nareszcie (!!!) -wolny nasz kraj wytrwały! 2. Cieszą się dzieci, cieszą dorośli, … (dzieci, które wcześniej odeszły -wracają, ) Biało-czerwone wznoszą się flagi . Po polsku można mówić znów głośno, I śpiewać Hymny naszego kraju… (***objaśnienie – do 1927(referendum) były 3 hymny narodowe jednocześnie: Bogurodzica’, 'Rota’ i 'Mazurek Dąbrowskiego’) 3. Dwadzieścia lat wolności minęło, Ojczyzna wznosi się silna i piękna. Lecz Druga Wojna Światowa się skrada, By w nas uderzyć z pierwszym września… …………………………………………………. ( sroga muzyka) 1. Niemcy i Związek Radziecki, (znów podział na 2 grupy) Znowu Polską się dzielą i rządzą. Walczyliśmy dzielnie. Pomimo obietnic, Nikt inny nie przyszedł nam z pomocą… 2. Czas wojny – to czas okrutny, Niszczą Polaków i polski język… Ale wytramy też i to, I doczekamy się zwycięstwa. …………………….. (Piosenka : 'Dzień zwycięstwa, o nim marzył każdy z nas…’ -jedna zwrotka) 1. Zwycięstwo przyszło! Polska się stroi! Lecz co się dzieje? Czas nowej niewoli? Komunizm? U nas? Brak demokracji? Sprzedano Polskę Radzieckiej Rosji! 2. Wygląda tak, jakby była wolność, Mówić po polsku nikt nie zabrania, Ale nie można myśleć i żyć, Tak, jak się chce. To zakazane. 3. I znowu wielu traci życie, Za to, że są patriotami, Wielu po wojnie do Polski nie wraca, Ci, co wrócili, są więźniami… 4. Lecz nasze dusze i nadzieje, Są niezniszczalne, jak siła narodu… W atakowanym trwamy Kościele, Strajkują dorośli, dzieci i młodzież… 5. A nikt nie wygra z tą wytrałością. Polska Radziecki komunizm powala. Nastaje wolność z Solidarnością, Ojczyzna z presjii znów powastała! …………………………….. (nagranie: 'Z głębi dziejów’, czyli: 'Żeby Polska, była Polską’) 1. To nie jest koniec Polskiej Historii, Tworzy się dalej w każdym z nas. I o nas rzecz przedstawią potomni, Czy byliśmy wierni, czy pełni wad… 2. Czy docenimy minionych pokoleń ambicje? Czy nie sprzedamy praojców krwią pokrytej ziemi? Czy Polskę kochamy, żyjąc na obczyźnie? Czy w cieniu innych narodów znikniemy? ……………………………………. (nagranie: mix melodyczny czterech Hymnów Polski) Albo: 'Hymn Solidarności’) 14 kwietnia przypada Święto Chrztu Polski, ustanowione przez Sejm RP. Święto to ma na celu upamiętnienie chrztu Polski, dokonanego w 966 r. Opowieść dla dzieci o pradawnych dziejach Polski: Kiedyś wszędzie wokół był las. Mieszkały w nim wilki, dziki i potężne tury. Odważni ludzie całymi rodzinami osiedlali się w lesie, wycinali drzewa, by powstało pole, siali zboże, hodowali zwierzęta. Razem było łatwiej i bezpieczniej, dlatego rodziny przyłączały się do innych rodzin. Ludzie mieszkający w sąsiedztwie mówili tym samym językiem i stanowili jedno plemię. Z połączonych małych plemion powstały większe, a z nich – całe narody, np. my – Polacy. Wszystko zaczęło się od rodziny. Dawno temu żyli sobie trzej bracia – Lech, Czech i Rus. Gdy dorośli, wyruszyli w świat. Jechali przez lasy, góry i rzeki, aż dotarli do rozstaju dróg. Tu się pożegnali i każdy poszedł w inną stronę. Lech wędrował długo, aż zobaczył wielkie drzewo, a na nim gniazdo pięknego ptaka o potężnym dziobie. Spodobało mu się to miejsce i zbudował tam dom, a potem gród (ogrodzone osiedle). Nazwał go Gnieznem (na pamiątkę tamtego gniazda) i postanowił, że jego szczęśliwym znakiem, czyli godłem, będzie ptak, który w gnieździe mieszkał. Miasto Gniezno istnieje do dziś, a tego ptaka – orła – można zobaczyć np. na naszych monetach. Bo Lech to praprapradziadek nas Polaków. A co się stało z jego braćmi – Czechem i Rusem? Każdy z nich założył swój gród i stał się ojcem nowego narodu. To oczywiście tylko legenda, ale Polacy, Czesi i Rosjanie rzeczywiście mają ze sobą coś wspólnego – na przykład mówią podobnymi językami. Niełatwo się żyło w tamtych czasach, nie tylko z powodu strachów. O cegłach nikt jeszcze nie słyszał, a większość ludzi mieszkała w ziemiankach – dużych norach wykopanych w ziemi, z malutkimi drzwiami i oknami. Wszystko po to, żeby było cieplej, bo w takim domku nie było kaloryferów. Rozpalało się tylko ognisko, przy którym można się było ogrzać i ugotować coś do jedzenia. Podłoga pod ogniskiem (a najczęściej w całym domu też) była z ubitej gliny, więc na szczęście nie mogła się zapalić. Panowie nosili w tamtych czasach koszule, spodnie i coś w rodzaju bluz, a w zimie kożuchy. Panie – koszule i suknie wierzchnie z długimi rękawami, no i oczywiście różne ozdoby – szklane i bursztynowe korale, pierścionki i metalowe kolczyki. Najważniejszy w całym kraju był książę. Wszyscy musieli go słuchać. Miał swoją drużynę (tak nazywało się jego wojsko), która go broniła. Ale nie tylko, bo pilnowała porządku w całym kraju. Chrzest inny niż dzisiaj …Zaczęło się od tego, że pewien książę przyjął chrzest. Książę był dorosły i rodzice nie nieśli go na rękach, tylko sam przyszedł. W dodatku nie do kościoła, bo kościołów nie było. Księży też u nas nie było, więc na chrzest przyjechał ksiądz z Czech. A książę musiał się cały zanurzyć w wodzie. I to była ważna chwila nie tylko w jego życiu. Bo razem z nim chrzest przyjęli jego wojowie, słudzy i – stopniowo – wszyscy mieszkańcy kraju. I od tej chwili liczy się historię Polski. Dlatego warto zapamiętać imię tego księcia: Mieszko. Zachęcam również do przeczytania i obejrzenia animowanej czytanki dla dzieci – „Polscy królowie i książęta – Mieszko I”: Dyrektor Gminnego Przedszkola nr 2 "Bajka" informuje, że z dniem r. został powołany Inspektor Ochrony Danych - Małgorzata Kollas, kontakt do inspektora e-mail : inspektor@ Niedziela, 17 Kwietnia 2016 Katalog Joanna Królikowska, 2010-04-15PrzemyślUroczystości, ScenariuszeScenariusz przedstawienia z okazji święta patrona szkoły Świętej Jadwigi Królowej Polski na podstawie "Kroniki "Jana Długosza. Scenariusz przedstawienia z okazji święta patrona szkoły Świętej Jadwigi Królowej Polski na podstawie „Kroniki „ Jana Długosza Narrator 1:Szanowni Goście, Rado Pedagogiczna, Drodzy Uczniowie! Chyba wszyscy znamy cel dzisiejszego spotkania, ale dla ścisłości przypomnę, iż zebraliśmy się właśnie dziś, by świętować uroczystość Dnia Patronki naszej Szkoły – jakże dla nas wszystkich ważnej. Program artystyczny przygotowany na podstawie „Kroniki” Jana Długosza ma na celu uczcić imię Królowej Jadwigi, która 8 czerwca 1997 r. została ogłoszona świętą. Narrator 2: Jan Długosz. Był polskim historykiem, dyplomatą i duchownym; wychowawcą synów króla Kazimierza Jagiellończyka. Urodził się w 1415 roku w Brzeźnicy, zmarł w 1480 roku w Krakowie. Do historii przeszedł jako autor licznych publikacji historycznych, w tym najsłynniejszego dzieła „Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego”, obejmującego historię Polski od najdawniejszych czasów do 1480 r. Pisząc swoją kronikę Długosz wyrażał się ze szczególnym podziwem o królowej Jadwidze jako wybitnej osobowości wykazującej się ogromną siłą charakteru i godnym wypełnianiem powierzonych obowiązków, pomimo młodego wieku. Doceniał jej zasługi dla rozwoju polskiej kultury i oświaty oraz podnoszenia poziomu intelektualnego. Narrator1: Zapraszamy zatem na przedstawienie przygotowane przez członków szkolnego koła teatralnego. Scena I Długosz: Wielki książę Jagiełło na wieść, że królewnę Jadwigę, córkę Ludwika sprowadzono z Węgier do Królestwa Polskiego i ozdobiono koroną królewską oraz powierzono rządy nad całym Królestwem, kiedy się nadto dowiedział, że wspomniana królewska dziewica jest tak dalece urodziwa, iż uznano, że w tej chwili nie ma sobie równej na całym świecie, wysyła swoich braci, dwu książąt: Skirgiełłę i Borysa do królowej Jadwigi i prałatów oraz panów polskich, by prosili o rękę wspomnianej królewny dla niego. (Sala audiencyjna na zamku. Wchodzi Jadwiga i panowie polscy. Królowa siada na tronie. Pojawiają się Skirgiełło i Borys. Kłaniają się zgromadzonym.) Skirgiełło: Witaj królowo Jadwigo. Przybywamy z rozkazu brata naszego księcia Jagiełły. Borys: Od dawna wielcy książęta i potężni królowie nakłaniali naszego księcia litewskiego Jagiełłę, by przyjął wiarę chrześcijańską, porzuciwszy własną, w której pozostawili go rodzice. Skirgiełło: Nigdy jednak nie można go było nakłonić żadna namową ani nawet wojnami, które z nim prowadzili Krzyżacy. Borys: To dla Ciebie, Najlepsza i Najjaśniejsza Królowo i dla Twojego Królestwa Polskiego zachował najwyższy ten zaszczyt i ten przywilej, którego pamięć będzie trwała przez wiele wieków. Skirgiełło: Jeżeli zaś Wasza Wysokość raczy przyjąć wspomnianego pana naszego, księcia litewskiego Jagiełłę za małżonka, to on obiecuje nie tylko te korzyści, które się wiążą z przyjęciem wiary katolickiej, ale ponadto wiele innych, cennych darów. Borys: Przyrzeka zatem przede wszystkim, że on sam ze swoimi braćmi, książętami litewskimi, panami i możnymi oraz całym ludem litewskim i żmudzkim, przyjmie wiarę rzymskokatolicką. Skirgiełło: Proponuje, że wcieli wieczystą i nierozerwalną unią do królestwa Polskiego wszystkie przynależne do niego prawem naturalnym ziemie Litwy i Żmudzi oraz niektóre orężem zdobyte ziemie ruskie. Borys: Przyrzeka, że przywiezie do Królestwa Polskiego wszystkie skarby własne i odziedziczone po ojcu i dziadku i zużyje je wyłącznie na pożytek Królestwa. Jadwiga: Poruszyły mnie bardzo Wasze słowa. Cieszy mnie to, że wielki książę litewski pragnie przyjąć wiarę chrześcijańską. Pozwólcie zatem bym sprawę tak niezwykłej wagi przedyskutować mogła z dostojnikami. Scena II Długosz: Wielki książę litewski Jagiełło, zamierzając objąć rządy nad Królestwem Polskim i ożenić się z królową Jadwigą, przybywa do Polski ze swoimi braćmi z wielkim orszakiem oraz wozami, które wiozą jego skarby i ogromny majątek składający się z różnych rzeczy. Prowadzony przez posłów polskich wjechał najpierw do Lublina i zabawił tam celowo kilka dni, aby wieść o jego przybyciu rozeszła się wśród panów polskich. Z Lublina zaś ociężałym i powolnym marszem zmierzał do Krakowa. Wtedy też Jadwiga wysyła potajemnie posła, zaufanego dworzanina Zawiszę z Oleśnicy, na spotkanie z księciem Jagiełłą polecając, by go oglądnął, jego urodę i postawę, by wrócił jak najszybciej i opowiedział dokładnie o jego urodzie, sylwetce i obyczajach. Zawisza: Witaj królowo. Jadwiga: Witaj Zawisza. Jakież wieści mi przynosisz? Zawisza: Książę Jagiełło przyjął mnie uprzejmie i życzliwie. Jadwiga: Powiedz Zawisza, czy to prawda, że uroda księcia jest szpetna? Zawisza: Nie słuchaj królowo plotek. Napatrzyłem się dowoli sylwetce Jagiełły i przyznać muszę, że jest ona zgrabna i kształtna. Ma on wesołe spojrzenie, twarz podłużną, bez żadnego jednak śladu szpetoty, a obyczaje poważne i godne księcia. Jadwiga: Uspokoiłeś mnie zatem panie. Udajmy się więc do panów polskich, aby czym prędzej zdać im relację. Muszę podjąć bardzo ważną decyzję. Scena III Długosz: Usilne i różnorodne zabiegi zarówno prałatów, jak i panów polskich, gorące ich prośby zmiękczyły królową Jadwigę tak, że zgodziła się wyjść za mąż za księcia litewskiego Jagiełłę, by zapewnić wzrost wiary chrześcijańskiej i pokój wśród chrześcijan. Uzyskawszy zatem od niej słowo, we czwartek, 14 lutego, tj. w uroczystość św. Walentego, najpierw wielki książę litewski Jagiełło, a potem jego bracia, książęta litewscy i szlachta pouczeni dokładni w wierze katolickiej i jej prawdach, wyznają świętą wiarę i przyjmują chrzest w katedrze krakowskiej. Książę Władysław, czyli Jagiełło, bo taki imię przyjął na chrzcie, przyjąwszy pierwszy sakrament, w tym samym dniu przystąpił znów do drugiego i we wspomnianej katedrze krakowskiej zawarł publicznie małżeństwo z Jadwigą. (Katedra wawelska. Wewnątrz zgromadzeni dostojnicy. W tle słychać dźwięk dzwonów. Wchodzą Jadwiga i Jagiełło.) Jagiełło: Wyznaję i przyjmuję świętą prawowierną wiarę, odrzuciwszy błędy pogaństwa. przyjmuję chrzest i imię odpowiednio wielkie księciu Jagielle, imię książąt polskich – Władysław. Jednocześnie za żonę biorę piękną i znakomitą dziewicę- królową polską Jadwigę. Podległe mi ziemie Litwy, Żmudzi i Rusi, nad którymi sprawowałem pełną i prawowitą władzę zapisuję na zawsze Królestwu Polskiemu, zjednoczę z nim, wcielę do niego. Ochrzczę ich narody i nawrócę na prawdziwą wiarę. (Arcybiskup gnieźnieński wkłada koronę na głowę Jagiełły. Zgromadzeni wznoszą okrzyki na cześć króla) Długosz: Król polski Władysław chcąc zgodnie z zobowiązaniem doprowadzić lud i ziemię litewską od pogańskich przesądów do czci jednego, prawdziwego Boga, zabierając ze sobą Jadwigę, arcybiskupa gnieźnieńskiego i wielu duchownych, udaje się na Litwę. Tam wraz ze swoją małżonką przekonuje książąt i rycerzy, by zgodzili się przyjąć wiarę chrześcijańską. Każe zburzyć ołtarze, na których składano ofiary, powycinać gaje uważane za święte oraz pozabijać wszelkie węże, które znajdowały się we wszystkich domostwach jako bóstwa opiekuńcze. Po zabiciu zaś i zniszczeniu bożków cały lud i naród litewski z gotowością i oddaniem zgodził się chętnie przyjąć wiarę chrześcijańską i wyrzec się dawnego błędu. Wielkie zatem były zasługi Jadwigi – władczyni wielkiego i potężnego Królestwa Polskiego. Stworzyła ze swym mężem harmonijny związek i przez kolejnych trzynaście lat sprawowała z Jagiełłą faktyczne współrządy ku wielkiemu zadowoleniu ludu. Narrator 1: Działalność polityczną prowadziła Jadwiga ze swym dworem do końca swego krótkiego życia. Równie ważne były Jej działania na polu edukacji. Pani Wawelska nie żałowała trudu ani kosztów. Sprowadziła na swój dwór uczonych, odbywała z nimi narady i wystarała się o potrzebne pomieszczenia. Wtedy dopiero uniwersytet krakowski w pełni zaistniał na mapie uniwersytetów europejskich, a państwo polskie osiągnęło poziom kulturalny analogiczny do krajów zachodnich. Kulturą promieniował nie tylko uniwersytet, lecz również dwór Królowej. Z Jej inicjatywy powstały pierwsze polskie przekłady Księgi Psalmów i niektórych innych ksiąg Starego Testamentu oraz pism Ojców Kościoła. Otaczała się również Jadwiga muzykami świeckimi, kładła nacisk na umiejętność wykwintnej konwersacji swych dworek, nie stroniła nawet od tak męskiej rozrywki jak polowania . Recytator: Przeto wśród ludzi daleko jej imię rozniosło się - wszędy: Świadectw jej czynów i cnót nie brak po dziś dzień wśród nas: Kwitnie tu przecie dotychczas uczonych wszechnica przesławna Która z hojności jej rąk wzięła początek i wzrost; Ona to mistrze uczone przyzwała zza granic Królestwa, Męże świadome jak nikt nauk wszelakich i sztuk; Ona też uczniów tej szkoły we wszystko nadała sowicie, Za czym się chwały jej blask rozlał szeroko na świat. Narrator 2: Pamięć o Jadwidze przez wieki trwała w świadomości narodu. Nasiliła się w dobie rozbiorów, gdy Polacy pozbawieni rzeczywistego państwa szukali w swej historii tego, co największe i najpiękniejsze. W lipcu 1949 r., w procesji pod przewodnictwem kardynała Adama Sapiehy, do sarkofagu na wprost kaplicy Zygmuntowskiej przenieśli trumnę Jadwigi profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był to w czasach komunistycznych akt odwagi. Do dziś ich następcy składają jej wieńce jako jednej z trzech protektorów uczelni. Przed beatyfikacją wokół sarkofagu młodzież zostawiała tarcze szkolne, a na płycie leżały dziesiątki kartek z prośbami i podziękowaniami. Znak spełnionych życzeń, tu, przed rzeźbą kobiety, której życzenia, po ludzku patrząc, się nie spełniły. Jadwigą - królem Polski. Kiedyś te mury słyszały głos Królowej, szelest jej sukien, płacz po jej śmierci. Dziś, koło południa, drżą od szmeru głosów zwiedzających. Głosy z przeszłości zlewają się z dźwiękami obecnymi, tylko mury milczą. Opracowała Joanna Królikowska Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.

scenariusz przedstawienia o chrzcie polski