Grzywna za wykroczenie skarbowe - od 1 lipca 2023 r. do 30 grudzień 2023 r. Kara grzywny za wykroczenia skarbowe określana jest kwotowo (a nie jak za przestępstwa skarbowe - w stawkach dziennych) i może być wymierzona w granicach od 1/10 do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. grzywna maksymalna, to 72.000 zł. Za odmowę uczestnictwa w spisie grozi do 5 tys. zł grzywny. Osobie, która odmówiła wzięcia udziału w spisie grozi grzywna w wysokości do 5 tys. zł. Podanie nieprawdziwych informacji zagrożone jest karą do dwóch lat pozbawienia wolności. Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2021 rozpoczął się 1 kwietnia 2021 r. Za kradzież z włamaniem grozi kara pozbawienia wolności od roku do lat 10. Istnieje możliwość wykupienia ubezpieczenia na wypadek kradzieży z włamaniem, dzięki czemu możliwe staje się uzyskanie odszkodowania od ubezpieczyciela w razie takiego zdarzenia. Odszkodowania można również dochodzić od sprawcy czynu. Zasadniczo kradzież Uszkodzenie, zniszczenie cudzej rzeczy lub uczynienie jej niezdatnej do użytku może stanowić przestępstwo. W niniejszym artykule omawiamy czy każde zniszczenie, uszkodzenie cudzej rzeczy lub uczynienie jej niezdatnej do użytku jest karalne, jaka jest różnica pomiędzy zniszczeniem rzeczy a jej uszkodzeniem oraz jaka kara grozi za popełnienie takiego czynu. Zobacz 17 odpowiedzi na pytanie: Czy groźby są karalne? Systematyczne pobieranie treści, danych lub informacji z tej strony internetowej (web scraping), jak również eksploracja tekstu i danych (TDM) (w tym pobieranie i eksploracyjna analiza danych, indeksowanie stron internetowych, korzystanie z treści lub przeszukiwanie z pobieraniem baz danych), czy to przez roboty, web crawlers Podstawowe zagadnienia, pomoc prawna i obrona: Groźba karalna, Zmuszanie i groźba bezprawna, Wymuszenie zwrotu wierzytelności, Utrudnianie korzystania z lokalu mieszkalnego, Odszkodowanie i zadośćuczynienie za krzywdę, Korzystanie z pomocy prawnej. Przestępstwo groźby karalnej Art. 190. § 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem Zgłoszenie zastraszania, groźby karalne co i jak? jest taka sytuacja: jest osoba chora psychicznie, ale nie szkodliwa dla otoczenia i ta osoba jest ciągle zastraszana i poniewierana przez swoją siostrę i jej męża nie raz słyszałem "ukręce/urwe/utne ci łeb", skonczysz pod mostem, jmiqJq0. W dzisiejszym wpisie poddamy analizie zasady odpowiedzialności za groźbę karalną – art. 190 § 1 kodeksu karnego. Odpowiemy na pytanie o to, czym jest groźba karalna, jakie są najczęstsze sposoby działania sprawców i na jaką karę naraża się osoba dopuszczająca się groźby. Groźba to zapowiedź, że popełni się przestępstwo na szkodę osoby, do której groźba jest skierowana lub jej osoby najbliższej, jeśli wzbudza u osoby zagrożonej poczucie uzasadnione obawy. Groźba oddziałuje na psychikę osoby pokrzywdzonej przez wzbudzenie obawy, że zostanie spełniona. Zapowiedź popełnienia przestępstwa dotyczy popełnienia zbrodni, występku lub przestępstwa skarbowego; nie jest groźbą karalną zapowiedź popełnienia wykroczenia lub tzw. deliktu (zawinionego czynu wyrządzającego szkodę). Groźba karalna może zostać wyrażona w jakikolwiek sposób zrozumiały dla pokrzywdzonego. Może przybrać postać wyraźną lub dorozumianą. Możliwe jest grożenie ustne, pisemne, gestem. Groźba karalna może zostać skierowana do pokrzywdzonego lub jego osoby najbliższej bezpośrednio lub za pośrednictwem innych osób. Uznaje się, że groźba karalna skierowana pośrednio jest podstawą do przypisania grożącemu odpowiedzialności karnej, gdy pomiędzy grożącym a pośrednikiem istnieje porozumienie dotyczące przekazania groźby lub gdy grożący informując pośrednika o groźbie przynajmniej przewidywał, że dojdzie ona do wiadomości pokrzywdzonego i godził się na to. Kodeks karny przyjmuje także, że nie stanowi przestępstwa wyrażona wobec pośrednika groźba popełnienia przestępstwa, jeśli została skierowana przeciwko osobie niedostatecznie zindywidualizowanej (np. poinformowanie osoby trzeciej o zamiarze wysadzenia w powietrze „jakiegoś”, nieokreślonego budynku administracji rządowej, nie stanowi groźby karalnej, choćby osoba trzecia miała uzasadnioną obawę spełnienia zapowiedzi). Groźba karalna nie może zostać skierowana przeciwko osobie prawnej lub innej jednostce organizacyjnej, gdyż nie mogą one odczuwać lęku (obawy spełnienia groźby). Adresatem groźby karalnej może być osoba reprezentująca jednostkę organizacyjną. Dla przyjęcia odpowiedzialności za groźbę jest konieczne stwierdzenie, że groźba karalna wywołała u pokrzywdzonego uzasadnione uczucie obawy spełnienia groźby. Obawa spełnienia groźby jest uzasadniona, jeśli pokrzywdzony traktuje groźbę poważnie i uważa, że sprawca może ją spełnić. Nie jest konieczne, by pokrzywdzony miał pewność, że groźba karalna zostanie spełniona. Obawa spełnienia groźby jest trudna do zweryfikowania. Ocena, czy pokrzywdzony w konkretnych okolicznościach sprawy mógł zasadnie obawiać się spełnienia groźby, odbywa się przez porównanie, czy przeciętna osoba o podobnych cechach osobowości uznałaby groźbę za realną i wzbudzającą obawę. Dla przyjęcia odpowiedzialności sprawcy za popełnienie przestępstwa groźby karalnej nie ma znaczenia zamiar popełnienia zapowiedzianego przestępstwa; wystarczy, że zapowiedź popełnienia przestępstwa wywoła u pokrzywdzonego obawę, że groźba zostanie spełniona. Groźba karalna to przestępstwo umyślne, popełnione z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. Jest ścigana na wniosek pokrzywdzonego. Sprawca groźby podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat. Z praktyki sądowej. Przypisanie odpowiedzialności karnej za przestępstwo wymaga nie tylko zrealizowania czynności wykonawczych groźby, ale spowodowania stanu, w którym groźba wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Ujęty w opisie typu przestępstwa zwrot „uzasadniona obawa” jest zatem warunkiem koniecznym karalności zachowania polegającego na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub osoby jej najbliższej. Uzasadniona obawa, w konstrukcji przepisu art. 190 § 1 Kodeksu karnego, jest tym elementem, który pozwala ująć i zweryfikować, czy subiektywna odczucie obawy pokrzywdzonego co do spełnienia groźby miało obiektywne (uzasadnione) podstawy. Jeżeli oskarżyciel zarzucił oskarżonemu groźbę bezprawną skierowaną wobec jednej osoby, a sąd skazał go za groźby kierowane do dwóch osób, to sąd wyszedł poza zdarzenie historyczne opisane w akcie oskarżenia. Z jednej strony postępowanie sądu winno zmierzać do ustalenia, czy pokrzywdzony w rzeczywistości bał się, że zapowiedź przestępczego działania zostanie spełniona, z drugiej zaś do zrelatywizowania obawy pokrzywdzonego w oparciu o zobiektywizowane kryteria pozwalające stwierdzić, że każdy przeciętny człowiek, o podobnej do ofiary osobowości, cechach psychiki, intelektu, umysłowości i warunkach wedle wszelkiego prawdopodobieństwa uznałby tę groźbę za rzeczywistą i wzbudzającą obawę zrealizowania. Jeżeli groźba nie wzbudziła uzasadnionej obawy, a sprawca do jej wywołania bezpośrednio zmierzał, można mówić o usiłowaniu popełnienia tego przestępstwa. Słów „znajdę cię” z pewnością nie można rozumieć jako groźby pozbawienia życia. Słowa te wyrażają groźbę niedookreśloną, nie wyrażającą niczego konkretnego. Upatrywanie w nich groźby pozbawienia życia jest niedopuszczalnym domniemaniem przeciw oskarżonemu (art. 5 § 2 Artykuł 190 kk stwierdza, że groźby karalne to przestępstwo, za które grozi kara pozbawienia wolności do lat 2. Jednak to, co dokładnie uznaje się za groźby karalne, nie jest już tak oczywiste. Jakie jest postępowanie w przypadku gróźb karalnych, gdzie należy je zgłosić i jak udowodnić? Wyjaśniamy. Czy groźby są karalne? Art. 190 KK stanowi: 1.”Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.” Jak więc widać, odpowiedź na pytanie, czy groźby karalne są ścigane z urzędu, jest negatywna. Pokrzywdzony musi sam wystąpić z wnioskiem do organów ścigania, w przeciwnym razie te nie podejmą żadnych działań. Groźby karalne – przykłady Aby jakieś słowa można było uznać za groźbę karalną, muszą one spełnić pewne założenia: Groźby karalne muszą wzbudzać w odbiorcy uzasadnione obawy spełnienia. Nie oznacza to, że grożący musi mieć faktycznie zamiar wykonania deklarowanych czynów – istotne są natomiast odczucia osoby poszkodowanej. Groźba karalna to czyn wykonany umyślnie – grożący więc musi zdawać sobie sprawę z tego, że budzi strach w drugiej osobie. Groźby muszą również dotyczyć popełnienia zbrodni, występku lub przestępstwa skarbowego. Nie można więc uznać za groźbę zapowiedzi popełnienia wykroczenia. Odbiorcą takich gróźb musi być też konkretna osoba lub osoby – nie można uznać za groźby zapowiedzi, na przykład, zaatakowania jakiegoś budynku czy instytucji. Nie można też skierować gróźb karalnych wobec osób prawnych czy jednostek organizacyjnych – mogą natomiast otrzymać je ich przedstawiciele. Warto natomiast wspomnieć, że groźba karalna może byś skierowana zarówno do pokrzywdzonego, jak i do osoby mu najbliższej (np. córki czy żony). Za groźbę karalną można uznać słowa wypowiedziane czy napisane – ważne, by były wyrażone w sposób zrozumiały dla odbiorcy. Można też za groźby uznać gesty – przykładem będzie wycelowanie pistoletu w stronę drugiej osoby. A gdzie zgłosić groźby karalne? Można to zrobić ustnie w obecności funkcjonariusza policji. Można też złożyć pisemne zawiadomienie do prokuratury. Przepisy nie precyzują tutaj żadnych dodatkowych wymogów formalnych poza złożeniem zeznań. Niepokojące poszkodowanego zachowania to nie zawsze groźby karalne. Może to być również stalking. O tym, jak sobie z nim radzić, napisaliśmy w tekście: „Stalking – czym jest i jak sobie z nim radzić?”. Groźby karalne – jakie wyroki? Co grozi za groźby karalne? Zgodnie z art. 190 kk karą za groźby karalne może być grzywna, ograniczenie wolności lub pozbawienie wolności – od 1 miesiąca do 2 lat. Kara pozbawienia wolności może jednak zostać warunkowo zawieszona – wówczas sprawca nie trafi do więzienia, jeśli przez wyznaczony okres próbny będzie postępował zgodnie z prawem. Co grozi nieletniemu za groźby karalne? Odpowiedzialności karnej podlegają osoby nieletnie po ukończeniu 17. roku życia. Oznacza to, że jedynie one mogą być sądzone za groźby karalne. W wyjątkowych sytuacjach granica wieku może być obniżona do 15. roku życia, jednak groźby karalne nie są uznawane za powód do takiego działania. Groźby karalne w Internecie W dobie Internetu coraz częściej ma się do czynienia z groźbami karalnymi na Facebooku czy innych portalach społecznościowych. Prokuratorzy otrzymują bardzo wiele takich zgłoszeń. Takie groźby traktowane są dokładnie tak samo, jak groźby słowne wystosowane w stronę pokrzywdzonego w bezpośredniej rozmowie. Jeśli więc stykasz się z groźbami w Internecie, zadbaj o to, by zrobić screena komentarza czy wiadomości – może on być później dowodem w sprawie. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku gróźb karalnych przez smsy. Groźby karalne – przedawnienie W przypadku gróźb karalnych przedawnienie następuje po 5 latach od popełnienia czynu. Jeśli w tym czasie organy ścigania wszczęły postępowanie, to do tego okresu dolicza się dodatkowe 10 lat. Groźby karalne to przestępstwo, które często jest przez poszkodowanych bagatelizowane i w konsekwencji pozostaje niezgłoszone. Jeśli czujesz się zagrożony przez słowa drugiej osoby, warto, byś zaczerpnął porady prawnej lub od razu skontaktował się z organami ścigania – osoba dopuszczająca się takiego czynu nie powinna pozostawać bezkarna. O groźbie karalnej mówimy w przypadku, gdy sprawca ma wpływ na poczucie bezpieczeństwa ofiary. Niezależnie od tego w jaki sposób sprawca zastrasza swoją ofiarę, takie zachowanie podlega grzywnie, a nawet ograniczeniu wolności do lat 2. Czym są groźby karalne? Gdzie szukać pomocy? Czym są groźby karalne? Groźby karalne stanowią jedne z najpowszechniejszych przestępstw. Z uwagi na zagrożenie karą w maksymalnym wymiarze 2 lat pozbawienia wolności kwalifikowane są jako występki. Kodeks karny umieszcza groźby karalne w rozdziale przestępstw przeciwko wolności pod art. 190 KK. Zgodnie z przepisem art. 190 ust. 1 Kodeksu karnego groźbę karalną stanowi zachowanie gdy osoba grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub osoby jej najbliższej, jeżeli groźba ta wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że ta będzie spełniona. Przykładowo za groźbę karalną może stanowić wykrzykiwanie przez jedną osobę podczas kłótni w stosunku do drugiej takich słów jak „zabiję cię”, „połamię ci nos”, „podpalę ci dom”. Za groźby karalne poczytuje się także grożenie wyrządzeniem krzywdy najbliższej rodzinie rozmówcy. Jak rozpoznać groźby karalne? Co istotne, groźba musi zostać sformułowana w taki sposób, aby budziła realne poczucie zagrożenia, a nie była jedynie elementem żartu czy swobodnej rozmowy, z kontekstu której nie wynika, aby rozmówcy lub jego najbliższym groziło jakieś niebezpieczeństwo. Bez znaczenia, jest jednak to czy grożący miał realną możliwość spełnienia groźby, ponieważ liczy się jedynie uzasadnione odczucie pokrzywdzonego, co do tego że groźba ta może zostać spełniona. Groźba taka może być wyrażona na kilka sposobów: słownie pisemnie (list, mail, sms, wiadomości na portalach społecznościowych) gestem za pomocą rysunku, grafiki czy przerobionego zdjęcia swoim zachowaniem (użycie noża pod szyją ofiary) Groźba karalna a groźba bezprawna Od pojęcia groźby karalnej należy odróżnić groźbę bezprawną. Co prawda, sama groźba bezprawna jest równocześnie groźbą karalną, ale poza tym za groźbę bezprawną uznaje się groźbę wszczęcia postępowania karnego lub innego, w których może zostać nałożona administracyjna kara pieniężna, a także możliwość rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby dla niej najbliższej. Groźba karalna zagrożona jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo w najcięższych przypadkach karą pozbawienia wolności do lat 2. Gdzie szukać pomocy? Ściganie tego przestępstwa odbywa się jedynie na wniosek pokrzywdzonego. Taki wniosek należy złożyć w wybranej jednostce policji lub w prokuraturze. W takim przypadku, warto skonsultować się z prawnikiem, który pomoże poprowadzić sprawę w odpowiedni sposób, a także oceni zebrane dowody. Adwokat sprawy karne Warszawa pomoże również określić, czy groźby mają charakter jedynie złośliwy, czy podlegają karze. Odszkodowanie i zadośćuczynienie za rozbój, pobicie, gwałt, groźby karalne etc. Czasem jedyną rekompensatą uszczerbku pokrzywdzonego jest wyrok skazujący sprawcę przestępstwa. Rzadko zdajemy sobie sprawę z tego, że możemy domagać się od osoby, która wyrządziła nam dotkliwą krzywdę rekompensaty finansowej. Jej zasadnicze formy są dwie – może być to odszkodowanie czyli swoiste wyrównanie straty majątkowej a więc pokrycie równowartości wszystkiego tego, co da się w sposób prosty wyrazić w pieniądzu: zwrot kosztów leczenia, wartości uszkodzonego (skradzionego) mienia etc. Oprócz tego każdemu pokrzywdzonemu przysługuje prawo domagania się od skazanego sprawcy przestępstwa kompensaty tzw. krzywdy czyli szkody niemajątkowej polegającą na powstaniu – wskutek jego działań – uszczerbku na naszym zdrowiu fizycznym lub psychicznym czyli zadośćuczynienia. Możliwości dochodzenia roszczeń są dwie – możemy zgłosić stosowny wniosek w toku postępowania karnego, toczącego się przeciwko oskarżonemu musimy mieć jednak świadomość, iż Sąd karny nie będzie wnikliwie badał stopnia uszczerbku na zdrowiu, jakiego wskutek przestępstwa doznaliśmy. Znacznie bardziej szczegółowo okolicznościom tym przyjrzy się Sąd cywilny, do którego możemy skierować stosowny pozew już po uzyskaniu wyroku skazującego sprawcę czynu. Roszczenia przedawniają się z upływem lat 20 od dnia popełnienia przestępstwa (o ile jego sprawcę byliśmy w stanie zidentyfikować już wówczas, w przeciwnym razie termin przedawnienia liczy się od dnia wydania wyroku skazującego). Oznacza to, iż nawet jeśli od dnia zdarzenia minęło 5, 10 lub 15 lat cały czas możemy – o ile nie zrobiliśmy tego uprzednio – pociągnąć skazanego przestępcę także do odpowiedzialności finansowej. W tym celu musimy udokumentować poniesione przez nas koszty leczenia (chirurgicznego, neurologicznego, psychiatrycznego, psychologicznego, koszty rehabilitacji, koszty zakupu środków farmakologicznych i zaopatrzenia ortopedycznego) – słowem wszystkie wydatki, jakie wynikły na skutek popełnienia przestępstwa. Prócz powyższego warto zgromadzić dokumentację medyczną dotyczącą przebiegu naszego leczenia oraz – ewentualnie – uzyskać zaświadczenia lekarskie z których wynikałoby, czy uszczerbek, którego doznaliśmy na skutek przestępstwa ma charakter trwały. Warto pobrać także zaświadczenie od lekarza psychiatry lub psychologa o ile korzystaliśmy z ich pomocy po zdarzeniu. W toku postępowania sądowego możemy skorzystać z dodatkowych środków dowodowych tj. wnosić, aby Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych różnych specjalności. Osoby te ocenią jak bardzo ucierpieliśmy na skutek popełnienia przestępstwa i pomogą Sądowi w oszacowaniu jakiej wysokości świadczenie należy nam się w związku z doznanym uszczerbkiem. W orzecznictwie podkreśla się, że zadośćuczynienie za doznaną na skutek popełnienia przestępstwa krzywdę ma charakter nie tylko kompensacyjny ale także represyjny wobec sprawcy przestępstwa. Z poglądem tym należy się zgodzić albowiem wymierzenie przestępcy sankcji karnej to tylko jeden z etapów realizacji celów postępowania karnego. Należy bowiem pamiętać, iż to pokrzywdzony pozostaje z konsekwencjami zdarzenia w postaci np. naruszenia czynności narządów ciała, rozstroju zdrowia, kalectwem, problemami psychicznymi wynikającymi z doznanej traumy. Dodatkowo to pokrzywdzony pokrywa zwykle – ze środków własnych – koszty wyeliminowania następstw przestępstwa popełnionego przez osobę, która powinna wreszcie ponieść pełną odpowiedzialność za swoje działania – tak karną jak i materialną. W przypadku dodatkowych pytań zachęcam Państwa do Kontaktu z Kancelarią Adwokacką i do umówienia się na indywidualną poradę prawną. Mam pytanie o popełnienie przestępstwa polegającego na grożeniu drugiej osoby. W sporze mojej żony z jej kuzynem (sprawa dotyczy spadku) stanąłem w obronie żony i wykrzyczałem kilka uwag w stronę jej krewnego. Muszę dodać, że przez całą kłótnię on ją prowokował, chcąc zdobyć jakieś dowody świadczące przeciwko żonie, na półce stała kamera. Jak się okazało, moje „groźby” zgłosił na policję i zostałem oskarżony o popełnienie przestępstwa z art. 190 Kodeksu karnego. Pierwszy raz zdarza mi się podobna sytuacja, jestem 70-letnim człowiekiem. Kuzyn żony jest zawzięty i złośliwy, tylko udaje, że przestraszył się moich wykrzyczanych słów. Jak się bronić przed zarzutami? Czy taka groźba to już popełnienie przestępstwa? Grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa Przestępstwo z art. 190 Kodeksu karnego godzi w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolność od zastraszenia). Jego treścią jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Groźba karalna jest niewątpliwie przestępstwem materialnym (skutkowym). Warunkiem przestępczości czynu jest wzbudzanie groźbą uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona. Groźba musi dotrzeć do pokrzywdzonego i wywołać u niego określony stan psychiczny, aby przestępstwo mogło być dokonane. Pokrzywdzony musi więc potraktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za prawdopodobne. Sprowokowanie kogoś do popełnienia przestępstwa Uważam, że winien Pan się bronić tym, że pokrzywdzony z uwagi na Pana „starszeństwo” nie mógł potraktować groźby poważnie. Co więcej, próbuje wykorzystać wymiar sprawiedliwości dla osiągnięcia własnych celów związanych ze sprawą spadkową. Być może świadomie sprowokował on tę sytuację, skoro wykorzystywał urządzenia do filmowania. Należy jednak pamiętać, że jeżeli groźba nie wzbudziła uzasadnionej obawy, a sprawca do jej wywołania bezpośrednio zmierzał, zachodzi usiłowanie popełnienia tego przestępstwa. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. Jak się bronić przed skazaniem za grożenie innej osobie? Tym samym w celu odparcia oskarżeń pod Pana adresem winien Pan udowodnić, że nie zmierzał Pan wcale do spełnienia groźby. Warto powołać się na nienaganny dotąd sposób życia, nieposzlakowaną opinię itp. Należy jednak pamiętać, że w procesie sądowym nie musi Pan przytaczać dowodów na poparcie swojej niewinności. Na Pana rzecz działa bowiem domniemanie niewinności. Oskarżony jest niewinny, dopóki jego wina (popełnienie przestępstwa groźby) nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem karnym. To oskarżyciel musi udowodnić, iż Pana wina i okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Natomiast wszelkie wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść oskarżonego. Na obecnym etapie policja prawdopodobnie wyjaśnia, czy miało miejsce popełnienie przestępstwa. Zbiera i zabezpiecza dowody. Kolejnym krokiem może być przedstawienie zarzutów. Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia postępowania przygotowawczego lub zebrane w jego toku uzasadniają dostatecznie podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, sporządza się postanowienie o przedstawieniu zarzutów, ogłasza je niezwłocznie podejrzanemu i przesłuchuje się go, chyba że ogłoszenie postanowienia lub przesłuchanie podejrzanego nie jest możliwe z powodu jego ukrywania się lub nieobecności w kraju. Jeżeli natomiast postępowanie nie dostarczyło podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, postępowanie przygotowawcze umarza się. Przedstawienie zarzutów może nastąpić zatem jedynie wówczas, gdy dane, jakimi dysponuje organ postępowania przygotowawczego, uzasadniają dostatecznie podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, której zarzut chce się przedstawić. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

jaka grzywna za grozby karalne